RPG-7 - najbardziej znany granatnik przeciwpancerny

Kucinho

Dane podstawowe
Państwo ZSRR
Rodzaj ręczny granatnik przeciwpancerny
Obsługa 2 (celowniczy, amunicyjny)
Historia
Produkcja seryjna 1961 – ??
Dane techniczne
Kaliber 40 mm
40-105 mm (głowicy granatu)
Wymiary
Długość 1000 mm
Długość lufy 650 mm
Masa
broni 6,30 kg (niezaładowany z celownikiem optycznym)
Inne
Prędkość pocz. pocisku 300 m/s
Szybkostrzelność praktyczna 4 – 6 strz./min.
Zasięg skuteczny 300-500 m
Przebijalność pancerza 260 mm (PG-7V) - 700 mm + ERA(PG-7VR)

RPG-7 to radziecki, ręczny granatnik przeciwpancerny, używany w państwach Układu Warszawskiego oraz wielu innych krajach, głównie Trzeciego Świata.

Rozwój
RPG-7 (Ruchnoy Protivotankoviy Granatomet, ros. Pучной Противотанковый Γранатомёт - Ręczna Przeciwczołgowa Wyrzutnia Granatów; polskie oznaczenie wojskowe RGppanc-7) i jego poprzednik RPG-2 są naramiennymi wyrzutniami granatów z napędem rakietowym. Prostota obsługi, niski koszt i efektywność sprawiły, że stał się najpopularniejszą bronią w swojej klasie. Obecnie używa go około czterdziestu krajów i jest produkowany w różnych wariantach w dziewięciu krajach. Swą popularność zdobył również w wojskach nieregularnych, partyzantce i ugrupowaniach terrorystycznych. Był powszechnie stosowany przez tego rodzaju organizacje w ostatnich konfliktach w Somalii, Afganistanie i Iraku.

Najbardziej popularną wersją jest RPG-7D przeznaczony dla spadochroniarzy. Może być rozłożony na dwie części, co ułatwia transport. Popularność zyskał też lżejszy niż inne Type 69 RPG produkcji chińskiej.

RPG-7, do armii Związku Radzieckiego, został dostarczony po raz pierwszy w 1961. Pierwotny projekt bazował na konstrukcji dwóch broni z okresu II wojny światowej: Bazooka i Panzerfaust. Produkowana obecnie przez Rosję wersja to RPG-7V2, zdolna do strzelania pociskami tandemowymi HEAT, fragmentacyjnymi i termobarycznymi. Oprócz standardowego celownika optycznego używa się urządzenie celownicze UP-7V, które pozwala na stosowanie amunicji o zwiększonym zasięgu. RPG-7D3 jest odpowiednikiem wersji dla spadochroniarzy. Obie wersje RPG-7V2 i RPG-7D3 zostały przyjęte przez rosyjską armię w 2001.

Budowa
Konstrukcja wyrzutni oparta jest o stalową rurę o średnicy 40mm, długości 953mm i wadze 7kg. Środkowa część jest pokryta drewnem by uchronić użytkownika przed ciepłem, a tylna rozszerza się ku końcowi, co redukuje odrzut i osłania przed podmuchem. Celowanie zwykle optyczne z wykorzystaniem mechanicznych przyrządów celowniczych.

Pocisk jest większy niż granat ręczny, ma średnicę od 70 do 85 mm i waży od 2.5 do 4.5 kg. W początkowej fazie lotu jest napędzany przez proch strzelniczy wytwarzający gęsty, szaro-niebieski dym. Lot jest stabilizowany przez zestaw lotek rozkładanych w locie. Silnik rakietowy odpala się po 10m lotu i rozpędza pocisk do prędkości 295m/s. Granat może lecieć do 1100m.

W przypadku tej broni sprawdza się zasada: im bliżej tym lepiej. Trudno trafić w cel z odległości większej od 300m. Podczas radzieckiej inwazji na Afganistan, Mudżahedini zazwyczaj używali go z odległości mniejszej niż 80m.

Amunicja

Nowoczesne naboje do RPG-7, od góry: kumulacyjny tandemowy (w przekroju), podwójnego przeznaczenia oraz dymny.RPG-7 może strzelać różnymi głowicami przeciwczołgowymi (HEAT, PG-) i przeciw sile żywej (HE, OG-). Pociski mogą przebijać od 30 do 60 cm jednorodnej stali. Pociski kumulacyjne w układzie tandem (PG-7BR i VR) mogą przebijać pancerz reaktywny jednym strzałem.

PG-7V:
Głowica: HEAT
Waga: 2.6 kg
Średnica: 70,5 mm
Penetracja: ponad 330 mm
PG-7VL:
Głowica: HEAT
Waga: 2.6 kg
Średnica: 93 mm
Penetracja: ponad 500 mm
PG-7VR:
Głowica: HEAT tandem
Waga: 4.5 kg
Średnica: 105 mm
Penetracja: 600 mm
OG-7V:
Głowica: odłamkowa
Waga: 2 kg
Średnica: 40 mm
Zasięg letalny dla ludzi z kamizelką kuloodporną: 150 m
TBG-7V:
Głowica: paliwowo-powietrzna
Waga: 4.5 kg
Średnica: 105 mm
Zasięg letalny: 8 m
Penetracja: od 150 do 480 mm